"Ақымақтық Абайды да сабатқан..." немесе Оралхан Бөкейдің шығармашылығына пікірім

Қазіргі кезде техналогиялар тез дамып, бір кішкентай планшеттің өзіне жүздеген, керек болса мыңдаған кітапты жүктеп алып оқи беруге болады. Барлығы да оңай, жеңіл, ыңғайлы. Өзімде планшетке біршама, оқимын-ау деген кітаптарды жүктеп,  кейде іс-шаралармен сыртта күту процесі басталғанда ашып оқимын. Барлық жағдай қарастырылған, бетті сақтайсың ба, ұнаған абзацты көшіріп, әлеуметтік желімен бөлісесің ба, барлығы-барлығы бар. 

Бірақ, мен кітаптың өзін жақсы көремін, бала кезімдегідей, қолыңа кітапты алып, әр оқыған бетті беттей берген сайын, «иа, соңына жетіп қалдым, қазір-қазір бітіруге аз қалды» - дегенде, ішіңе бақытты сезім ұялайды. Жаңа кітаптың иісі ше? Керемет!

Алғашқы қадам

Өмір деген не деген қызық. Ойламаған жерден сыйлық, ойламаған жерден шалып жібереді, кейде еш уақыт тұмсығымды сұқпаймын деген жерге, толығымен батып кетесің. Барлығы өз басымнан кешіп тұр ғой. Соны сіздермен бөліспек ойға келдім. Бұл кішігірім мақаланы жазбас бұрын, өзімнің жазба құштарлығымды қай салаға бұрарымды көп ойлап, бағытымды бірнеше дүркін ауыстырып та үлгердім. Басында не саясат не билік туралы, не адамдарды қорғау, құқықтарын қорғау, табиғат мәселесі тағысын тағы зерттеймін деп ойладым. Сөйтіп ойға батып кеткенде, жұмыс барысы бойынша қыз жақында жанұя құрғанымды біліп, «ерте үйленіпсің ғой» деген сөзі бірден тұманда отқан басыма, айдан анық ой түйіндеді. Бір шетінен қазір таң болатын заман емес қой. 21 жас түгілі 16-17 жаста үйленіп жатқандар да көп. Дегенмен, сұрақ қойып, ойымды өзгерткісі келген, көбінесе қазақ қыздарының заманауи стильде өмір сүріп, ең негізгі бақыт «жанұя» екенін ұмытып бара жатқан секілді көрінеді. Әрине, маған қарап сіздер «өмірді не көргенің бар, не үйретіп айтпақшысың» деп те ойлап отырған шығарсыздар. Менің мақсатым біреуді үйретіп, не болғанда өзгерту емес, өзімнің көзқарасыммен бөлісу. Оны қабылдайсыз ба, қабылдамайсыз ба өз еркіңіз. Сөйтіп, «ойдағы іс басталды-ау» деп, бірінші қысқаша мақаламды аяқтадым.